دیشب تا صبح خیلی فکر کردم. طبق معمول فکرم که مشغول چیزی باشه خوابم نمی‌بره. نتیجه افکار آشفته شبانه این شد که: من نمی‌تونم بگم امروز کجاها رفتم و چه‌کارها کردم. یا شایدم می‌تونم بگم اما نمی‌تونم توی یه جمله خلاصه‌اش کنم.(بخوانید: نمی‌تونم مبهم بنویسم!). این شد که صبح که برای نماز بلند شدم اومدم کامپیوتر را روشن کردم که این یکی وبلاگ را هم مثل دو سه تای قبلی که تو همین مایه‌ها بود حذفش کنم. اما هر کاری کردم نتونستم. یه جورایی حیفم اومد. به خودم گفتم حالا روزنوشت وقایع‌الاتفاقیه به جهنم، حد اقل هدف دوم را اینجا پیگیری کن. و بعد دیدم بد نیست حالا یه مدت بزارم باشه اگه دیدم واقعا از پسش بر نمیام حذفش می‌کنم.

و اما هدف دوم از زدن یه همچین وبلاگی این بود که بعضی وقتها، در مواجهه با آدم‌های گوناگون، تو خیابون، تو کوچه، تو اتوبوس و... یه جملات نابی به ذهنم می‌رسه که یادداشت می‌کنم اما جاش تو اون یکی وبلاگ نیست. و بعضی وقت‌ها هم که با خودم خلوت می‌کنم، یا از چیزی ناراحت و یا حتی خوشحالم، یه افکاری به سراغم میاد که بیشتر از احساس بهره گرفته و جای او‌ن‌ها هم اونجا نیست. پس اینجا میشه جایی برای نشر افکار آشفته، احساسات ممنوع شده و عقاید تجربه نشده من!